- Ο πόνος και οι περιγραφές του
- Δομή του σώματος & πόνος
- Ο πόνος σου, ο ρόλος μου
«Που πονάω;». «Τι πονάει;» «Είναι νεύρο;» «‘Έχω πάθει ψύξη ή νευροκαβαλίκεμα;».. Αποτελούν ίσως τα συνηθέστερα «ερωτήματα» στα οποία καλούμαστε να απαντήσουμε όταν εξετάζουμε έναν ασθενή. Κρίνεται αναγκαία λοιπόν η διευκρίνηση της ορθής χρήσης των παραπάνω κλινικών περιγραφών. Μέσα από την εξοικείωση με τις σωστές κλινικές περιγραφές θα μπορέσουμε να συμβάλουμε στην αποτελεσματικότερη φυσικοθεραπευτική αποκατάσταση, όπως έχει αναλυθεί και στο άρθρο για την πολυδιάστατη μορφή του πόνου (https://physiolysis.com/v3/index.php?id=51), όπου παρατηρήθηκε πως η γνώση τον θεραπευτικών μηχανισμών που ακολουθεί το σώμα από τον ίδιο τον ασθενή ενεργεί ως παράπλευρος θεραπευτικός μηχανισμός.
Αρχικά, είναι απαραίτητο να έχουμε ακριβείς διαγνώσεις ως προς την ανατομική δομή που πάσχει.
Οι βασικές ανατομικές δομές του ανθρωπίνου σώματος είναι τρεις. Ο μυϊκός ιστός, που είναι το τελικό ανατομικό εκτελεστικό όργανο των κινητικών εντολών, ο νευρικός ιστός (κεντρικός και περιφερικός) που διαβιβάζει τις κινητικές εντολές και τέλος οι αντίστοιχες αρθρώσεις πάνω στις οποίες εκτελούνται οι κινήσεις. Θα πρέπει, λοιπόν, να γίνεται σαφές από τους θεράποντες ιατρούς αλλά και τους συναδέλφους, μέσω κλινικής διαγνωστικής εξέτασης, ποια δομή πάσχει προκειμένου να ακολουθήσουν τα εξειδικευμένα κλινικά τεστ που θα καθορίσουν στη συνέχεια με ακρίβεια ποια ανατομικά στοιχεία ευθύνονται για την κλινική εικόνα (π.χ. τένοντας, γαστέρας, χόνδρος, σύνδεσμος).
Βέβαια, υπάρχουν πάντα περιπτώσεις που μπορούν να δυσκολέψουν ακόμα και τους ειδικούς. Όλα τα παραπάνω σκοπό έχουν να τονίσουν πως το θεραπευτικό πρόγραμμα, που έχει επιλεγεί για γενικές διαγνώσεις όπως αυχεναλγία, γοναλγία, οσφυαλγία, θλάση (χωρίς διευκρίνηση της μυϊκής ομάδας που τραυματίστηκε), αρθρίτιδα, δεν μπορεί παρά να είναι και εκείνο γενικό και όχι εξειδικευμένο στον εκάστοτε τραυματισμό. Η δική σας ανάγκη να μάθετε τι πάσχει θα συντελέσει και στην εξειδίκευση του φυσικοθεραπευτικού προγράμματος, του χρόνου αποκατάστασης αλλά και στην αποτελεσματικότητα των φυσικοθεραπευτικών πράξεων (π.χ. χειροπρακτική, θεραπευτική μάλαξη).
